Οι λάτρεις του μεταφυσικού και του ανεξήγητου σε όλο τον κόσμο, έχουν πολλές ανατριχιαστικές ιστορίες να διηγηθούν για αραχνιασμένα αρχοντικά, στοιχειωμένα μέρη, απόκοσμες παρουσίες, ανατριχιαστικά ουρλιαχτά και μυστήριους θορύβους.
Μερικά από αυτά τα μέρη καλύπτονται από μυστήριο και θρύλους που κρατούν αιώνες. Άλλα είναι πολύ νεότερα, αλλά εξακολουθεί να τα στοιχειώνει το τραγικό -συνήθως- παρελθόν τους και το καθένα κρύβει μια ενδιαφέρουσα ιστορία.
Και αν η σύγχρονη πραγματικότητα διέλυσε τη μυστηριώδη ατμόσφαιρα από αρκετά στοιχειωμένα μέρη της Ελλάδας αφήνοντας τα φαντάσματά τους άστεγα, υπάρχουν ακόμα απόκοσμα μέρη στην Ελλάδα, που οι κυνηγοί φαντασμάτων του “Conjuring” Εντ και Λορέιν Γουόρεν θα… πέθαιναν να εξερευνήσουν…
Σπήλαιο Νταβέλη
Στην Πεντέλη, το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Αθήνας, το Σπήλαιο Νταβέλη ήταν τόπος λατρείας του Πάνα και των νυμφών από την αρχαιότητα. Κατά τον Μεσαίωνα, χριστιανοί ερημίτες ήρθαν εδώ και έχτισαν μια εκκλησία στην είσοδο του σπηλαίου για ξορκίσουν το κακό.
Στα νεότερα χρόνια είναι συχνές οι αναφορές από τους κατοίκους της περιοχής για παράξενα φώτα στον ουρανό, μυστηριώδεις ήχους κλπ. Μέσα στη σπηλιά του Νταβέλη υπάρχουν μεγάλες ανωμαλίες στο μαγνητικό πεδίο. Φακοί αναβοσβήνουν χωρίς λόγο ή ανάβουν χωρίς μπαταρίες, τα όργανα μετρήσεων που δείχνουν εξωφρενικά νούμερα κ.ά.
Παραφυσικές δραστηριότητες, όπως τελετουργίες μαύρης μαγείας, εμφάνιση φανταστικών πλασμάτων και φαντασμάτων, ακόμη και θεάσεις UFO, άνθρωποι που υποστήριξαν κατά καιρούς, ότι στο χώρο της σπηλιάς βίωσαν απώλεια μνήμης και νοητική σύγχυση και κάπως έτσι ο θρύλος καλά κρατεί. Υπάρχουν και φήμες, που θέλουν τη σπηλιά να επικοινωνεί μέσω στοών με το Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας (στην οποία «χρεώνονται» ερωτικές σχέσεις με τον λήσταρχο Νταβέλη!
Φραγκοκάστελο, Κρήτη
Το Φραγκοκάστελλο στη νότια ακτή της Κρήτης θεωρείται στοιχειωμένο από τους Δροσουλίτες, φαντάσματα Κρητών στρατιωτών, που πολέμησαν εναντίον των Τούρκων κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Ανεξαρτησίας. Οι άνθρωποι αναφέρουν ανθρώπινες σκιές στην κοντινή παραλία, ενώ άλλοι επισκέπτες ισχυρίζονται, ότι βλέπουν αυτές τις φιγούρες να πηγαίνουν προς το κάστρο πριν ανατείλει ο ήλιος.
Το φαινόμενο διαρκεί για περίπου 8 λεπτά – με τη δροσιά της αυγής-στην οποία οφείλουν και το όνομά τους. Έχουν αναφερθεί επίσης απαγωγές και άλλα ανεξήγητα πράγματα. Σύμφωνα με το μύθο, οι νεκροί στρατιώτες στοιχειώνουν το κάστρο και τα περίχωρα, επειδή δεν έλαβαν ποτέ την κατάλληλη ταφή.
Σε μια προσπάθεια να εξηγηθεί το μυστήριο αυτό, κάποιοι κάνουν λόγο για φαινόμενο «αντικατοπτρισμού» ή θεωρούν ότι πρόκειται για διάθλαση του φωτός.
Το πηγάδι των ψυχών – Κηφισιά
Το Πηγάδι των Ψυχών στην Κηφισιά είναι γνωστό στοιχειωμένο μέρος, κρυμμένο πίσω από καλαμιές και σφραγισμένο με ένα τεράστιο τσιμεντόλιθο χαραγμένο με παράξενα σύμβολα. Ο θρύλος λέει ότι, είναι το σπίτι όπου κατοικούν οι ψυχές των νεκρών και όταν πέφτει το σκοτάδι, βγαίνουν από το πηγάδι και μερικές φορές εμφανίζονται στους περαστικούς.
Σύμφωνα με έναν μύθο, το 1945, ένας ντόπιος, που προσπάθησε να πυροβολήσει μια από τις φανταστικές αυτές μορφές, αρρώστησε την επόμενη μέρα και πέθανε.
Αρχοντικό Κοντού – Άνω Λεχώνια, Μαγνησία
Το νεοκλασικό αρχοντικό χτίστηκε το 1900 για τον Ρώσο πρέσβη Νικόλα Κοντό, κοντά στην είσοδο του χωριού Άνω Λεχώνια. Οι θρύλοι γύρω από το σπίτι περιλαμβάνουν τους περίεργους θανάτους των τεσσάρων παιδιών του Κοντού, που δηλητηριάστηκαν από μια νεκρή σαύρα που έπεσε στην κανάτα με γάλα.
Τα τρία πρώτα παιδιά όμως πέθαναν από φυματίωση.
Η οικογένεια, λόγω του κοινωνικού αποκλεισμού, που προκαλούσε το άκουσμα και μόνο της φυματίωσης εκείνη την εποχή, άφησε να διαρρεύσει προς τα έξω η ιστορία με τη δηλητηρίαση από το σαμιαμίδι, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που κάνουν λόγο και για τη δηλητηρίαση των παιδιών από την υπηρέτρια της οικογένειας, ώστε να κληρονομήσουν το αρχοντικό άλλοι συγγενείς.
Ο αστικός θρύλος ενισχύεται και από το ταφικό μνημείο στο νεκροταφείο του Βόλου, το οποίο απεικονίζει ένα τραπέζι με μία καράφα με το σαμιαμίδι στο χείλος της και τρεις καρέκλες γύρω από αυτό, σε καθεμιά από τις οποίες αναγράφεται και ένα από τα ονόματα των παιδιών της οικογένειας, που χάθηκαν σε τόσο μικρή ηλικία.
Οι φήμες, δε σταμάτησαν καθώς πολλοί από τους μετέπειτα ενοίκους του αρχοντικού, δεν είχαν και την καλύτερη τύχη..
Το 1941, το σπίτι χρησίμευε ως αρχηγείο των Ναζί στην Ελλάδα, και πολλοί Έλληνες αντάρτες βασανίστηκαν και σκοτώθηκαν στο υπόγειο. Λέγεται,ότι οι ψυχές τους είναι παγιδευμένες εκεί και τη νύχτα ακούγονται περίεργοι θόρυβοι και διακρίνονται σκιές στα παράθυρα.
Α’ Νεκροταφείο Αθηνών
Χτισμένο το 1837, το Α’ Νεκροταφείο Αθηνών είναι η τελευταία κατοικία ηρώων, ηθοποιών, ποιητών, πολιτικών και σημαντικών μορφών της κοινωνίας. Το νεκροταφείο είναι ανοιχτό για το κοινό, το οποίο μπορεί να θαυμάσει τα εξαιρετικά ταφικά γλυπτά.
Το βράδυ όμως, το μέρος αποκτά μια πιο ανατριχιαστική ατμόσφαιρα. Πολλοί αναφέρουν συναντήσεις με το μόνιμο φάντασμα του Νικόλα Μπάτσαρη (που εργάστηκε στο νεκροταφείο μέχρι τον θάνατό του).
Ο Λογγίνος, ο διπλανός λόφος με θέα στο νεκροταφείο, είναι είναι επίσης ένα τρομακτικό μέρος, λόγω των λειψάνων Γερμανών στρατιωτών, που υποτίθεται ότι είναι θαμμένοι εκεί.
Νεκροταφείο Ριβιώτισσας – Λακωνία
Ο θρύλος αναφορικά με τη Ριβιώτισσα, λοιπόν, θέλει το νεκροταφείο της να είναι στοιχειωμένο από έναν τρελό κρεοπώλη. Ο Ιωάννης Κουκούτσης, πριν αρκετά χρόνια επέστρεψε στο σπίτι του και αντί να πέσει για ύπνο, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, σκότωσε την ίδια του τη γυναίκα και μάλιστα με το αγαπημένο μαχαίρι της δουλειάς του.
Με τον ίδιο να παραδίδεται μόνος στις αρχές, ποτέ δεν έγινε γνωστός ο λόγος για τον οποίο προέβη σε αυτό το ειδεχθές έγκλημα.
Ο θρύλος θέλει το φάντασμα του συζυγοκτόνου να τριγυρνάει μέχρι σήμερα στο νεκροταφείο της Ριβιώτισσας καθημερινά μετά τα μεσάνυχτα και να ρίχνει κάτω τα καντήλια και τις εικόνες, προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να διώξει μακριά τις τύψεις για το αποτρόπαιο έγκλημά του.
Νησί των Βαμπίρ – Σαντορίνη
Η Σαντορίνη έχει μια σκοτεινή πλευρά πέρα από την παγκοσμίου φήμης ομορφιά της, τα κατάλευκα σπίτια και την καλντέρα. Δεν γνωρίζουν όλοι ότι το νησί φιλοξενεί έναν παράξενο ταφικό τόπο, το μικρό νησί Καμένη, που θεωρούνταν τόπος εξορίας βρικολάκων, λόγω του ηφαιστείου και του θειαφιού στην περιοχή. Οι κάτοικοι φοβόντουσαν να το πλησιάσουν, γιατί ήταν τόσοι πολλοί οι βρικόλακες, που είχαν φτιάξει μια κοινωνία δική τους.
Παλιό σανατόριο – Πάρνηθα
Στην Πάρνηθα στεγάζεται ένα εγκαταλελειμμένο σανατόριο που χτίστηκε το 1917 για τη νοσηλεία ασθενών με φυματίωση, την αιτία πολλών θανάτων στην περιοχή. Πλήθος κόσμου νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο, μεταξύ των οποίων ήταν οι ποιητές Γιάννης Ρίτσος και Γιώργος Κοτζιούλας. Λειτούργησε επίσης ως ξενοδοχείο, αλλά και ως σχολή τουριστικών επαγγελμάτων πριν κλείσει οριστικά το 1985.
Το ξερό πλέον τοπίο μετά τις μεγάλες πυργκαγιές στην Πάρνηθα αλλά και το «Πάρκο των Ψυχών» που δημιούργησε απέναντί του ο γλύπτης Σπυρίδων Ντασιώτης το 2012, από απομεινάρια καμμένων κορμών, που συμβολίζουν τον ψυχισμό των απομονωμένων αρρώστων, το μέρος είναι ιδιαίτερα επιβλητικό και η ατμόσφαιρα βαριά.
Ο πιο γνωστός θρύλος που συνοδεύει το παλιό σανατόριο, κάνει λόγο για ένα κοριτσάκι που έπασχε από φυματίωση και λίγο πριν πεθάνει ζήτησε να το μεταφέρουν σε μια πηγή εκεί κοντά, «την Κυρά», για να πιει από το τρεχούμενο νερό. Η μικρή δεν κατάφερε ποτέ να φτάσει στην πηγή, αφού στη διαδρομή άφησε την τελευταία της πνοή.
Από τότε λοιπόν, πολλοί υποστηρίζουν, ότι τα βράδια βλέπουν στην περιοχή ένα κατάχλωμο κοριτσάκι με άσπρο νυχτικό, να περιφέρεται μόνο του και κλαίγοντας να ζητά από τους περαστικούς λίγο νερό…
Ο πύργος των Ονείρων – Φάληρο
Η έπαυλης αυτή των 372 τετραγωνικών μέτρων, χτίστηκε τον 19ο αιώνα και είναι γνωστή στους λάτρεις των μεταφυσικών φαινομένων. Αρκετοί ισχυρίζονται, ότι για χρόνια έβλεπαν το φάντασμά του τελευταίου ιδιοκτήτη να τριγυρίζει στα δωμάτια και να μουρμουρίζει: “Μακριά από τον πύργο! Είναι δικός μου!», ένω άλλες φορές, πίσω από τους μισογκρεμισμένους τοίχους τον άκουγαν να τραγουδάει άριες. Μάλιστα κάποιοι ερευνητές υποστηρίζουν, πως το σπίτι έχει μια περίεργη ηλεκτρομαγνητική ενέργεια.
Το μέγαρο ήταν ιδιοκτησία του φιλόδοξου και συνάμα ιδιόρρυθμου Κυριάκου Κουρτάλη ή Καρτάλη, γιο βιομηχάνου με βλέψεις να γίνει τενόρος αρχικά και κατόπιν να αποκτήσει κάποιο ανώτερο αξίωμα στην τοπική κοινωνία. Έβαλε υποψηφιότητα για δήμαρχος όμως έχασε τις εκλογές αλλά όλοι συνέχιζαν να τον αποκαλούν «κύριο Δήμαρχο» ή «κύριο Υπουργό». Από τότε φαίρεται να έχασε τα λογικά του, αποτραβήχτηκε και έζησε απομονωμένος στο σπίτι του μέχρι και το θάνατό του.
Νεκροταφείο Αμαρουσίου
Ο θρύλος υποστηρίζει πως στο νεκροταφείο του Αμαρουσίου, υπάρχει το φάντασμα ενός κοριτσιού με ξανθά μαλλιά και άσπρο φόρεμα, που φαίνεται να έχει χαθεί. Μόλις το πλησιάσεις για να του μιλήσεις και εκείνο στρέψει το βλέμμα, καταλαβαίνεις πως τα μάτια του κοριτσιού μοιάζουν να είναι γυάλινα…
Πολλοί οι οδηγοί ισχυρίζονται, ότι εντόπισαν ένα κοριτσάκι να κλαίει έξω από το νεκροταφείο αλλά λέγεται, ότι όταν κοίταζαν από τον καθρέφτη, δεν μπορούσαν να το δουν.
Παλιά το συνόδευε και μια φήμη: Όποιος το δει με γυάλινα μάτια έχει καθαρή ψυχή, ενώ όποιος το δει με μάτια που στάζουν αίμα, έχει ακάθαρτη ψυχή.
Βασιλίσσης Όλγας 261-263, Θεσσαλονίκη
Πρόκειται για έναν από τους πιο διαδεδομένους αστικούς μύθους της πόλης. Η ιστορία του κτιρίου ξεκινά το 1919, όταν και κτίστηκε. Τα προβλήματα με το εν λόγω σπίτι ξεκίνησαν από την πρώτη στιγμή, αφού ο δεύτερος όροφος του σπιτιού κατέρρευσε δυο φορές το 1919, πριν ολοκληρωθεί το χτίσιμο.
Λέγεται, ότι το σπίτι ανήκε σε δυο αδερφούς Εβραίους οι οποίοι το είχαν μετατρέψει σε χαρτοπαικτική λέσχη. Στην κατοχή, έγινε κέντρο βασανιστηρίων για πολλούς Εβραίους, όταν ξεκίνησε η σφαγή τους από τους Γερμανούς, µε αποτέλεσμα το σπίτι να θεωρηθεί από πολλούς μέρος με αρνητική ενέργεια. Το σπίτι αυτό το συνοδεύει μια μεγάλη παλιά κατάρα σύμφωνα με την οποία, όποιος προσπαθήσει να το γκρεμίσει κινδυνεύει να πεθάνει.
Τη δεκαετία του ’80, η ιστορία θέλει δύο εργολάβους να αναλαμβάνουν την κατεδάφισή του. Όμως, την ημέρα που υπέγραψαν τα συμβόλαια, ο ένας πέθανε από την καρδιά του και ο άλλος σκοτώθηκε σε τροχαίο ταξιδεύοντας για Αθήνα, κάνοντας πολλούς να πιστέψουν πως το σπίτι είναι στοιχειωμένο από όσους χάθηκαν σε αυτό με τραγικό θάνατο. Πνεύματα νεκρών που βρίσκονται εγκλωβισμένα στο σπίτι, προσπαθούν να αποκαταστήσουν τον άδικο τρόπο που πέθαναν.
Οίκημα Γιδογιάννου 13, Άμφισσα
Το ερειπωμένο οίκημα της Άμφισσας, εδώ και δεκαετίες είναι το πιο γνωστό στοιχειωμένο σπίτι της Στερεάς Ελλάδας. Η ιστορία φαίνεται να ξεκινά το 1940, τότε που ο πλούσιος ιδιοκτήτης του σπιτιού σύναψε παράνομο δεσμό με μια από τις υπηρέτριές του.
Η κοπέλα έμεινε έγκυος (έπειτα από βιασμό σύμφωνα με τις φήμες) και ο ιδιοκτήτης της ζήτησε να κάνει έκτρωση. Όταν εκείνη αρνήθηκε, ο άρχοντας φοβούμενος την κατακραυγή της κοινωνίας την οδήγησε στο υπόγειο και την κρέμασε.
Κάποιοι κάνουν λόγο για τρομακτικές κραυγές της κοπέλας, που βγαίνουν από τα υπόγεια του σπιτιού καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας. Κάποιοι υποστηρίζουν, ότι ένα κοριτσάκι κόβει βόλτες στα δωμάτια προκαλώντας τρόμο, άλλοι είναι σίγουροι πως τα έπιπλα αλλάζουν θέση μόνα τους ενώ το τηλέφωνο του σπιτιού χτυπάει χωρίς να είναι στην πρίζα! Αλήθεια ή ψέματα, κανείς δεν γνωρίζει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το σπίτι της οδού Γιδογιάννου έχει πλέον εγκαταλειφθεί και κανείς δεν θέλει να μείνει εκεί
Ανάκτορο της Ροδοδάφνης, Πεντέλη
Η Σοφία Ντε Μπαρμπουά, η γνωστή Δούκισσα της Πλακεντίας είχε μια κόρη την Ελίζα την οποία λάτρευε. Όταν κάποτε μάνα και κόρη βρίσκονταν στη Βηρυτό, η Ελίζα αρρώστησε από πανώλη και πέθανε.
Αφού ταρίχευσε το σώμα της Ελίζας, η Σοφία το πήρε και επέστρεψε στην Αθήνα. Τοποθέτησε το πτώμα σε γυάλινο φέρετρο στο υπόγειο του σπιτιού της και καθημερινά θρηνούσε τη νεκρή κόρη της, ενώ ταυτόχρονα συμπεριφέρονταν σαν να είχε ακόμα την Ελίζα ζωντανή.
Η πολυτάραχη ζωή της Δούκισσας καθώς και η εκκεντρική της προσωπικότητα ενέπνευσαν εκατοντάδες μύθους και θρύλους γύρω από το όνομα της.
Θρύλοι ήθελαν τη Δούκισσα να αφήνει ημιτελή τα σπίτια της ώστε να γλιτώσει απ’ το χρησμό, που μια γριά τσιγγάνα της είχε δώσει. Λέγεται ότι την κυνηγούσε κάποια θεϊκή κατάρα, με την πεποίθηση αυτή να τροφοδοτείται ακόμα περισσότερο μετά την πυρκαγιά στο σπίτι της οδού Πειραιώς, στην οποία αποτεφρώθηκε το πτώμα της κόρη της.
Αυτό ήταν και το τελειωτικό χτύπημα για τη Δούκισσα η οποία λέγεται ότι έχασε τελείως τα λογικά της και απομονώθηκε στη θερινή της κατοικία στο Καστέλο της Ροδοδάφνης στην Πεντέλη, όπου άρχισε να τριγυρνά στο δάσος ντυμένη με λευκό μανδύα και λευκά πέπλα, θρηνώντας και ψάχνοντας για τη νεκρή της κόρη.
Όπου κι αν βρίσκεστε στον κόσμο, πιθανότατα υπάρχει ένα στοιχειωμένο σπίτι. Έτσι και η Ελλάδα κουβαλά από τα αρχαία χρόνια τους δικούς της στοιχειωμένους θρύλους. Αν και τα όρια μεταξύ θρύλου και πραγματικότητας είναι συνήθως δυσδιάκριτα, δεν θα πάψουν ποτέ να υπάρχουν άνθρωποι, που υποκύπτουν στη γοητεία του μεταφυσικού.
Πηγή: theculturetrip.com
